Geyikli

6 Temmuz 2020, Geyikli Çanakkale.

Haftaya izne ayrılıyorum. Ne yapılacak, Datça'ya hangi arkadaşlar gelecek, kardeş gelecek mi konuşmalarını yaparken tam bir yıl öncesine gittim: Temmuz 2020. 

Türkiye'de koronavirüs salgını başlayalı üç ay olmuş. Salgın sırasındaki ilk tatil. Tatil yapılıp yapılmayacağının bile kafalarda (en azından benim kafamda) net olmadığı bir dönem. Yazlık ev yok, yazlık ev kültürü de bende yok zaten. Her yıl aynı yere, hele de en az dörtte üçü birbiriyle kavgalı komşuların olduğu bir ortama gitmek, hiçbir zaman bünyeme iyi gelmemişti. Ancak salgında ve yaz sıcağında İstanbul’da kalmak da bünyeme iyi gelmeyecekti. Deniz aylardır Geyikli’deydi ve "Buralar çok rahat, çıkın gelin" deyince Geyikli’den kiralık ev arayışına girdik. Arabayla uzun yolu pek sevmediğimden Geyikli mesafe olarak da iyi tercih oldu. Deniz hızlı şekilde uzak bir akrabalarının yenilerde yapılmış müstakil evinin üst katını ayarladı. Üstelik onlara da çok yakın.

Annemle babama tatil teklifimi yaptım.
Babam: Koronada bilmediğim evde kalmam, bence sen de vazgeç.
Annem: Korkmuyor musun, ben biraz korkuyorum.
Ben: İstanbul’un neminde eve tıkılmak istemiyorum, en azından yüzebildiğim kadar yüzerim. Çanakkale rüzgarlı, rüzgarda plajda korona morona kalmaz. Deniz de orada, ben gidiyorum.

Kiraladığımız evin manzarası, karşıki dünya Bozcaada... 1 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Son kertede arabada ben ve annem vardık. Arabayla uzun yol tecrübem az. Bir gece önce de işle ilgili konuları tamamlayabilmek amacıyla gece yarısından sonra yatmıştım, uykusuz çıktım yola. Paralı yolu denemeye karar verdik. Molalarda bile planlı olmak durumundaydık (Şu an fazlasıyla pratikleştik ancak geçen yıl bu zamanlar tedirginlik had safhadaydı.). Oksijenlerden birinde durduk, daha tadilatı bitmemiş bir ortam. Wc’den yararlandık; efendim çift maskeler, hiçbir kapı koluna değilmiyor, herkes birbirinin çantasını tutuyor, kolonyalar havada uçuşuyor. Öylesi böylesi derken Bozcaada vapur iskelesi yolu göründü ve Geyikli’ye vardık. Hava çok sıcak.

Evin arkası zeytinliklerle kaplı. Umarım böyle kalır, ancak şu an gitsek bilumum beton göreceğimiz kanaatindeyim, arşiv olması için ekledim. 1 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Ev sahibimiz beyefendi bizi karşıladı, meğer ev ikizmiş, ailesiyle hemen yan tarafta yaşıyorlarmış. Mart ve Temmuz 2020 arasında tüm market alışverişlerini internet üzerinden yapmıştık ve Geyikli’de sağı solu öğrenene kadar en az 4-5 gün bize yetecek kadar yemek, kahvaltılık, su, çay, kuru gıda getirmiştik.

Geyikli'de ilk çay saati, ön taraf çok sıcak, arka tarafta konuşlandık, buzluğu sehpa yaptık. 1 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Tabii 3-4 koli, valizler, 6 tane 5'er litrelik su ve koca buzluğu üst kata kendim taşıdım. En son burnumdan ter damlıyordu. Güneşin alnında kapılarının önünden elimde tonla eşyayla defalarca geçmeme rağmen ev sahibimiz kılını kıpırdatmadı. Normaldir herhalde, düşünüyorum da ben olsam taşımaya yardım ederdim, en az bir tur. Bilemeyiz, belki de bel fıtığı var.

Tipik çay saatlerimizden biri daha, birer drink alır mıyız? Ön taraf yanıyor, bu taraf küfür küfür esiyor. Burası Çanakkale, bırakınız essinler. 4 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Tertemiz, kullanışlı, şirin bir ev, önü açık, leb-i derya deniz ve Bozcaada manzarası karşımızda. Daha ne isteriz? Şöyle bir sağa sola bakıyoruz ki klima yok ve hava çok sıcak. Bu koşullarda 'sağlık olsun, biraz da pişeriz' demekten başka çare yok. Getirdiklerimizi yerleştirip biraz kestirdik. Saat akşam sekize geliyordu uyandığımda ama o günü denize girmeden tamamlayamazdım. Deniz gözlüğü dışında hiçbir şey almadan koşarak gittim. İnci gibi bir su, iyi ki geldik dedim içimden.

Denizkent plajının üst kısmında çam ağaçlarıyla, süleymancıklarla...
6 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Sonraki günlerde sabah yürüyüşlerimden biri sırasında çam ağaçlarının içinden geçilerek gidilen bir plaj keşfettim, ister ormanın içinde dur ister aşağı kuma in. 

Orman-bulut ne güzel ne güzel... 6 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Koronada ideal bir ortam gibi geldi ve yüzmeye oraya gitmeye başladık. Meğer burası Denizkent Tatil Sitesinin plajıymış, tabii halka da açık, bilen gelir ama öyle yoldan geçerken plaj olduğu anlaşılacak bir yer değil.

Ağaçların içinden geçip bu plaja iniyorsunuz. 6 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Geyikli’ye gelirken şu herkeste olan yönetmen koltuklarından almıştım, malum virüse dair belirsizlik had safhadaydı ve herkesin oturduğu şezlonga oturmamalıyız, nasıl dezenfekte edeceğiz gibi konular vardı. Dolayısıyla her Denizkent’e gidişimiz iki katlanır koltuk, çantaları koymak için bir kamp taburesi, plaj çantaları, duş olmadığı için -ben de duşsuz duramayacağım için- 5 kiloluk su bidonu, mama alacak yer olmadığı için 1-2 krikkrak, kuruyemiş ve meyveler eşliğindeydi. Vay koçum, Cevat Kelle. 

Annem kremleniyor, kremsiz çıkmaz abi! 6 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Deniz harika. Hiç güneşe gelemediğimizden ilk gün ormanda takıldık, belli ki ilaçlama filan olmuyor, o gün her yerimi sivrisinekler şişledi. Büyük bir ağacın altına L şeklinde koyulmuş iki bankın olduğu (yazının başındaki fotoğrafta sağda gözüküyor), denize de tepeden bakan bir yer vardı ama doluydu. 

...Fidanlar ağaça, ağaçlar ormana dönmeli yurdumda...
6 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Sonraki gün boştu, oradaki gölgede oturalım dedik ama yerler kum ve nasıl pis. Belli ki o banklarda birileri geceleri alem yapıyor, karpuz kabukları, içki şişeleri, sigara izmaritleri... Yakınında çöp kutusu olmasına rağmen oraya saçılmış çöpler. Denizkent yönetimi baş edememiş olacak ki o güzelim ortam o vaziyette kalmış. Biz biraz toparladık, çöpleri attık ama bu kez de sinek sürüleri. 

Burayı epey bir temizledik. Can dostlarımız şahit... 8 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Her seferinde annemle birbirimize bakıp “Koşullar bu, buna da alışırız” dedik. Demem o ki bu açıdan salgın, daha basit yaşamları, pratikliği ön plana çıkardı. Uydun uydun, diğer türlü eve tıkılman gerek. Alıştığımız otel konforu, temiz duşlar, wc ya da kabin yok. Diğer taraftan doğa aynı doğa, deniz aynı deniz. Adapte olmak bizim elimizde. 

This is Sugar. Hi Şekerpare. Kumlu ayaklar en sevmediğim şey. Niye? Çünkü tüm gün böyle kumlu kalan ayaklarım akşama yara oluyor, banko. 8 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Koşulları kendimize göre devşirdikse de, hiç üşenmeden bidonla mini duşlarımızı aldık, pek kimseler olmadığından oturduğumuz yerde mayoları rahatça değiştirdik. Baktım annem her mayo değiştirişinde daha da hızlandı. Bir de bu ortamda bunu başardığı için kendiyle gurur duyuyor: "Senin şu üst değiştirme taktiğin iyi oldu, ben de öğrenmiş oldum" diyor bana. 

Arabaya dönerken ise kumlu ayaklarımızı bidon su marifetiyle tekrar yıkadık, biz de çok titiziz gerçekten. Daha rahat olmak var aslında; bir şort, bir bikini, duş almadan, her sefer krem sürmeden, gölge aramadan, deniz sonrası mayo değiştirmeden ve bundan hiç rahatsız olmadan, günü kavrularak geçirenler hoşuma da gitmiyor değil. Fakat ben de böyleyim ne yapayım...

6 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale

Selam Bozcaada... 7 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Malum dışarda yemek de yemiyoruz. İstanbul’da yaptığımız yemekleri getirmemiz isabetli olmuş. 38-40 derecede, dar mutfakta, klimasız evde, elektrikli ocakta yemek pişirmemize gerek kalmadı, 4-5 gün idare ettik. Deniz’in annesi de sağ olsun çok güzel yemekler, mezeler gönderdi.

Aha batıyor... 7 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Bol bol günbatımı yaptık. Deniz'le uzun sohbetlerimiz oldu. Bozcaada'nın kenarından batan güneşin turanj oranj renklerine bayıldık.

7 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Şu an bu güzelliklere müsilaj gelmiş, deli oldum deli. Lütfen koruyalım bu muhteşemlikleri, arıtma işlerine kalıcı çözüm bulunsun lütfen lütfen. Ama nedense hiç ümidim yok...

Bir gün daha kızıl... 9 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Yazları genellikle iki öğünle geçiştirdiğimiz için sabah kahvaltılarımız mükellefti.

8 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.

Birkaç kez de ev sahibimizin akrabasının işlettiği balık restoranından eve balık söyledik. Günbatımı manzarasında birer deniz çipurası alır mıyız? Kaçırmayız.

8 Temmuz 2020, Geyikli, Çanakkale.