Anneciiim

Mother F..ker with the Hat, National Theatre, 27 Haziran 2015, Londra.

Akşam National Theatre’ın son tiyatro oyunlarından birindeydik. National Theatre’in şaşırtıcı derecede sorunlu online satış sitesi beni bir önceki gece 1 saatten fazla kitlemiş olsa da değdi diye düşünüyorum. Tabii oyunu Cumartesi gecesi izlemek isteyince ve de başlamasına 24 saatten az süre kala bilet alınca, olabilecek en pahalı fiyatı kabul ediyorsunuz demektir. Site zaten çok az yer gösteriyordu. O anki en iyi yerleri almaya karar verdim ve kişi başı 55 pounddan aldım ama iki de 39’luk yer vardı ki onlar da tercih edilebilirmiş, zira salonda hemen her yerin görüş açısı iyi gibi duruyordu. Bilmediğim salonda risk almıyor, diğer deyişle kazıklanıyorum.

Veronica (Flor de Liz Perez) ve Jackie (Ricardo Chavira), Mother F. wit the Hat Oyununda, Londra

Oyunun adını söylemek birazcık ayıp. Zaten afişte kendileri de biplemişler. Cumartesi sabahı Pride öncesi biletleri kestirirken görevlinin “Hangi oyun içindi?” sorusuna “Mother F. with the Hat” cevabını veremedim: “E ee maadır ee ee -ya insanlar bu oyunun biletini nasıl kestiriyor yaa- …”. Neyse “A ok” cevabı hızlı geldi.

Oyun New York City’de geçen aşk ve tutku üzerine bir hikâye. Tony Ödüllerine de aday olmuş oyunun merkezinde uyuşturucu işinden girdiği hapisten yeni çıkan Jackie’nin (Ricardo Chavira) hayatını düzene koyma girişimleri var. Oyun boyunca aşk ve tutkunun New York City’nin en karanlık köşelerinden bile kendini nasıl açığa çıkardığına dair zekice sunulan akışı izliyoruz.

Ralph (Alec Newman), Jackie'ye (Ricardo Chavira) mentörlük yapıyor.

Yönetmen Tricycle Tiyatrosu’nun Sri Lanka kökenli İngiliz sanat direktörü Indhu Rubasingham. Kadroda ise Ricardo Chavira (Umutsuz Ev Kadınları dizisinde Eva Longoria'nın kocası Carlos Solis), Nathalie Armin, Lisa Caruccio, Alec Newman, Flor de Liz Perez ve Yul Vazquez var. Lisa ve Flor dönüşümlü oynuyorlar. Bizim temsilde Flor vardı. Oyunun yazarı ise Amerikalı Stephen Adly Guirgis. Kendisi 2015 yılında bir Pulitzer kazandı.

Pride’da hayli yorulduğumuzdan evde biraz dinlenip öyle çıkalım dedik ama benim evden National Theatre 10 dakikalık yürüme mesafesinde olmasına rağmen, koşarak ucu ucuna yetiştik; girdiğimizde salon tamamen kararmak üzere loştu ve sanırım son oturanlar bizdik. 

Veronica ve Jackie, Veronica'nın evinde.

Yerimiz mükemmeldi. Sahne tasarımını ve bilhassa dekorları çok beğendim. Adından da anlaşılacağı gibi 90 dakikalık oyunda sayısız kez f. kelimesi geçiyor. O kadar ki bir ara metin sadece bundan mı ibaret diye düşünmedim değil. Bana biraz abartılı geldi ama karakterlerin bunu gerektirdiği de açık.

Ralph (Alec Newman), Jackie (Ricardo Chavira) ve Julio (Yul Vazquez), Jackie'nin kuzeni Julio'nun evinde.

Jackie 22 ay sonra hapisten cıkmış ve bağımlılıklarından arınmıştır. Mentörü ise AA’dan (Adsız Alkolikler Derneği) Ralph’tir (Alec Newman). Jackie çıkar çıkmaz elinde çiçeklerle büyük aşkı Veronica’ya (Flor de Liz Perez) koşar. Veronica’ya bir de iş bulduğunu söylemek için can atar. Ancak Veronica’nın Times Meydanı’ndaki küçük dairesinin girişinde gördüğü şapka işi bozar. Şapka kime aittir? Alt katta oturan adamın şapkasına benzemektedir. Böylece Jackie, Veronica’nın kendisini aldattığına inanır.

Veronica'nın sayısız kez küfrettiği anlardan biri...
Bu sahnede drama hocam Yalçın Boratap'ın beni sınıfa kapatıp "Kızım senin kırlara, dağlara çıkıp küfretmen lazım; rahat değilsin, kibar kalıyorsun." dediğini anımsayıp gülümsedim. Dediğini yapabildim mi? Maalesef hayır, hatalıyım o konuda.

Bundan sonra Jackie’nin tam bir kızgın boğa gibi oradan oraya koşturuşunu izliyoruz. Önce mentörü ve yakın arkadaşı Ralph’a koşar. Ralph kişisel gelişim kitapları okuyan, sağlıklı içeceklerle kafayı bozmuş biridir. Sonra Puerto Rico’lu kuzeni Julio’ya (Yul Vazquez) koşar. Julio ise son derece nazik ve şavaş sanatlarına çok ilgisi olan bir abimizdir.

Oyun gelişmeye başladıkça esasen kimin kimi kullandığı ve neye bağımlı olduğu ortaya çıkar.

Julio, işi düşünce ona gelen kuzeni Jackie'ye kızıyor.

Ben özellikle Ralph’in her şeyden haberdar kızgın karısı rolündeki Nathalie Armin’i ve başrol Flor de Liz Perez’i (Veronica) beğendim. Aslen Kübalı aktör Yul Vazquez (Julio) ise süperdi. Rolünün hakkını çok iyi verdi. Hal ve tavırları ile kostümü de çok uyumluydu karakteri ile.

Ralph ve karısı. Karısını canlandıran Nathalie Armin çok çok iyiydi.

Karakterlerin evlerinde geçen oyunda setler kayarak sahneye geliyordu. Set tasarımını yapan Robert Jones’un bu tercihi, karakterlerin geldiği sosyal sınıflar arasındaki farkın izleyiciye geçişini kolaylaştırdı bence. Oyunun yüksek tonu ve karakterlerin istikrarsız durumu ile de çok uyumlu bir sahne tasarımı olmuş doğrusu. Tak diye sahne kararıyor, farklı bir sahne geliyor, tak diye loşlaşıyor, üstten bir şey iniyor. Harikaydı! 

Veronica ve Jackie birbirlerini çok seviyorlar ama aşılması gereken bazı durumlar söz konusu.

Oyunda görebildiğim en belirgin sosyal özet, yakın arkadaşların, kanka tabir edilen insanların diğerinin mutluluğunu kıskanması, ilham ve akıl veriyormuş gibi yapıp aslında yanlış ve bulanık fikirler vermesi durumu. Aynen Ralph’in Jackie’yi Veronica’dan ayrılmaya teşvik etmesi gibi.  

Jackie'nin akıl hocası Ralph, Jackie'nin kendisi gibi mutsuz mu olmasını istiyor?

Oyunun sonu ise izleyiciye bırakılmıştı. Bazı ahlaki konular ülkemizden daha hassas ele alındığı için Batılı yazarlar pek suya sabuna dokunmamayı, izleyiciyi kendi vicdanı ile bırakmayı tercih edebiliyor. Bense yazarın perspektifini izlemeyi yeğlerdim.

Mother F..er with the Hat 20 Ağustos'a kadar National Theatre'da. Yolu Londra'dan geçenler bu hem eğlenceli hem düşündürücü oyunu kaçırmasın. Online bilet alacaklar aman deyim önce siteye üye olun, sonra almaya uğraşın. Site üye olmadan bilet alınabilecek gibi yapıp sonradan 'ay timeout oldu, tekrar deneyin' diyor. Dur bir üye olayım dedim, insan gibi satın alabildim.

Oyun sonrası Southbank’te güzel bir yemek yeyip gecemizi noktaladık.

Oyun sonrası Thames'te. Hava 9,5'tan sonra kararıyor malum.